Het mooie aan bloggen, is dat je soms wordt uitgenodigd voor iets bijzonders, een once-in-a-lifetime. Vorige week zat ik daarom bovenop het dak van het Apollo Hotel, ik zat in het publiek bij DAK, een voorstelling van de Utrechtse theatergroep ‘Als De Beren Komen’.
Vooraf verzamelen de toeschouwers bij Theater Kikker aan de Ganzenmarkt. Dan begint onze voettocht naar het Apollo Hotel, waar we alle verdiepingen bestijgen. We zitten midden in de drukke stad, maar bovenop het dak valt het mij op dat er een serene kalmte heerst, ook door de rode gloed van de ondergaande zon en de rondcirkelende vogels. Als ik eindelijk mijn ogen van het weidse uitzicht kan wegtrekken, zie ik pas dat er al die tijd al een man verderop, met een gelaten houding op de rand balanceert.
Het stuk gaat over zijn worsteling om er vanaf te springen, om dit leven achter hem te laten: “Je hebt een leven om uit te vallen.” Wij luisteren mee naar de gedachten in zijn hoofd, die toewerken naar de sprong, maar dan ziet hij aan de horizon een fel licht, twee vliegtuigen gaan in een vuurzee op. Dat leidt tot een ontmoeting tussen de man en een vrouw die ook op het dak is.
Beide zijn teleurgesteld in het leven. Zware kost en dat komt, ook door de setting, dichtbij. Wij publiek maken bijna deel uit van de voorstelling. Het lijkt alsof deze toevallige ontmoeting, waarom het publiek ook een aantal keer luid kan lachen, ze dichterbij brengt, het leven weer meer zin krijgt.
Helaas zijn de voorstellingen op het Apollo Hotel alweer voorbij, maar niet getreurd, op 17 en 18 juni is DAK ook nog te zien in Podium Hoge Woerd in Leidsche Rijn.
header: DAK